maandag 7 november 2016

KREUKELSZz!



Verwarring alom. Waarom is de huidige, moderne mens van middelbare leeftijd zo panisch op zoek naar de vervlogen jeugd?  En dan vooral naar het uiterlijk wat daarbij lijkt te horen. Waarom lopen veertigers en vijftigers massaal op rood-geel-groene sneakers en in baggy jeans? En waarom doet de moderne, hippe poppendokter zulke goede zaken door middel van het inspuiten van vele botox injecties en/of fillers in overspannen "ik wil niet dood" hoofden?
Je zou kunnen denken; 'omdat het kan'.
Of zou het de cultus rondom schoon en jeugdigheid kunnen zijn, die je wordt opgedrongen door de alles overwoekerende media?
Ikzelf vermoed een andere oorzaak. Een diepere betekenis. Een meer miskende reden.
Ik denk dat de evolutie niet meer synchroon loopt met de sociaal-culturele ontwikkelingen die de mens zichzelf op de hals heeft gehaald. De veertigers en vijftigers van nu, zijn de eerste generaties die eeuwig blijven hangen op het digitale schoolplein. Aangelegenheden van vroeger zijn ook de zaken van nu. Favoriete muziek, films en die eerste hartstochtelijke verliefdheid, zijn middels het wijdverspreide digitale web, nog dagelijks en prominent aanwezig onder onze langzaam verschrompelende hersenpan.
Men waant zich jong, gedraagt zich jeugdig en misschien nog wel dwingender; men voelt zich ook echt zo.
Er wordt gedanst, geflirt, gescheiden en hertrouwt met verloren gewaande jeugdliefdes die elkaar wederom hebben ontmoet via social media. Er worden concerten bezocht van helden uit de pubertijd en via you tube blijft alles wat voor eerdere generaties een schim uit het verleden werd, een dagelijkse realiteit.
Maar dan, ..dan kijkt men de volgende dag in de spiegel en blijkt het eeuwige jeugd-ideaal niet synchroon te lopen met het uiterlijk verval. Resultaat? Een pijnlijke en ernstige persoonlijkheidsstoornis. Het innerlijke leven lijkt vervreemd van het uiterlijk vertoon. Ineens staat daar, recht tegenover jou, je eigen reeële spiegelbeeld die zich in niets verhoudt tot de ster die je je vannacht nog waande na je tweede halfje Mdma..

Kijk voor de lol eens naar oude familiefoto's en realiseer je dat de oude mannen en vrouwen op die foto's vaak jaren jonger waren dan jij nu. Alleen was het in die tijd heel gewoon dat rond je vijftigste toch min of meer je houdbaarheidsdatum verlopen was. Daar werd in het geheel niet moeilijk over gedaan. Zo ging dat.
Zij trokken de nieuwe tijd niet aan als een warme jas die ook hen nog pastte. Die jeugd van hen vervloog met het jaar. Nee, dan wij..

De cultuur van de mens is de evolutie vooruit gesneld. Ineens past onze frisse, jonge en enthousiaste kijk op het bestaan niet meer bij ons hoofd en lijf. Ooit werden mensen hooguit dertig, veertig en misschien vijftig jaar oud. Men brandde eerder op en het daarbij behorende uiterlijk ging hand in hand met het innerlijk.

 De vijftigers van nu zijn eigenlijk een nieuw soort mens. Een mens die er eigenlijk niet meer zou moeten zijn qua biologische verschijning. Een mens die de skills om zich voort te planten allang niet meer bezit maar opgescheept zit met een opgedrongen JTSS, Jeugd Traumatisch Stress Syndroom, en het gevoel nog dagelijks te moeten scoren. Pre-genetisch gezien hebben onze hersenen nog geen oplossing gevonden voor deze snelle, nieuwe ontwikkeling. Het is nog niet in ons gemeenschappelijke geheugen verankerd.
Je zou het een milde vorm van gespletenheid kunnen noemen, dat verlepte hoofd in combinatie met het hartverscheurende verlangen naar jeugdig avontuur, begeerte en erkenning.
Het mee willen blijven doen.
Maar ook het zich, simpelweg door goede gezondheid, sterk en jeugdig blijven voelen.

Om die verwardheid tegen te gaan, dus het zelfbeeld wat niet klopt met het spiegelbeeld, heeft men massaal de praktijk van de moderne poppendokter omarmt en laat men zich een uiterlijk aanmeten dat wel overeenkomt met het zelfbeeld.
Is dat pathetisch? Eng? Narcistisch of zelfs egoïstisch?
Nee, ik denk van niet.
Ik denk dat het een tussenvorm is. Net zolang tot we weer synchroon lopen met de biologische evolutie. Nu gaan de culturele en sociale ontwikkelingen die de mens in werking heeft gezet, te snel voor de natuur.
Door die maakbaarheid van vandaag de dag, zijn we allemaal een beetje God van onze eigen ontwikkeling en zijn we nogal in de war. Om niet te zeggen knettergek!

Schrale troost; het komt heus goed.
Voorlopig zijn we echter de eerste ouderen die jong oud worden, of die oud jong zijn. Ook al verschrompelt ons lillend vlees waar we bij staan.
Ik geef het je te doen..

---